ΕΛ.ΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΙΑΣΤΩΝ
Το ελληνικό πατριαρχικό παρόν μας πνίγει. Ο βιασμός 19χρονης από μπάτσους στο α.τ Ομόνοιας έρχεται να προστεθεί σε μια καθημερινότητα που μυρίζει καταστολή, πειθάρχηση, έμφυλη καταπίεση και θάνατο. Οι χώροι στους οποίους υπάρχουμε, σπουδάζουμε, εργαζόμαστε, διασκεδάζουμε μας αποδεικνύουν με κάθε τρόπο πως ζέχνουν. Ασφυκτιούμε μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο δε μπορούμε να νιώσουμε ασφαλείς. Είτε απέναντι μας είναι ο σύζυγος καταπιεστής, είτε είναι το αφεντικό παρενοχλητής, είτε ο μπάτσος βιαστής. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας κυριαρχεί η βία και η υποτίμηση οι οποίες φυσικά προστίθενται στην ακόμη εντονότερη βία και υποτίμηση που βιώνουν τα υποκείμενα της ετερότητας (μετανάστριες, Ρόμα, lgbtqi άτομα) με καθημερινή συχνότητα.
Απο τα παραβιαστικά βλέμματα και τις παρενοχλήσεις από μπάτσους στο δρόμο, την παράβλεψη των καταγγελιών για έμφυλη/οικογενειακή βία, μέχρι τους βασανισμούς και τις δολοφονίες, το ΑΤ Ομόνοιας μας θυμίζει πως οι μπάτσοι δε βρίσκονται εδώ για να μας προστατεύουν και γι’ αυτό δε νιώθουμε ποτέ ασφαλείς με αυτούς γύρω μας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για χειρότερα ή καλύτερα ΑΤ. Είναι παρόλα αυτά σημαντικό να αναφέρουμε ότι η θεσμική, αλλά και η επιχειρησιακή, διαχείριση των υποκειμένων ετερότητας, όπως και η καταστολή των αντιστάσεων στο κέντρο της Αθήνας, περνάει και μέσω του ρόλου του ΑΤ Ομόνοιας.
Όπως έχουμε ξαναπεί, όλοι οι χώροι που θέλουμε να ζήσουμε γέμισαν με μπάτσους και με περιφράξεις. Και αυτές δε θα τις σπάσουμε ούτε με ατομικές ούτε με θεσμικές διαδρομές, αλλά όλες και όλοι μαζί στον δρόμο!
στον δρόμο, στη δουλειά, στα Α.Τ / ποτέ καμία μόνη
αλληλεγγύη με την 19χρονη επιζησασα
