pdf: ΜΠΕΤΟΝ ΛΑΜΕ #1
— EDITORIAL:
ΤΡΕΞΑΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ Ν’ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Το έντυπο που κρατάτε στα χέρια σας είναι απόρροια σκέψεων, αναλύσεων και προβληματισμών, συλλογικών και μη, της κοινότητας της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ σχετικά με την κρίση και τις διάφορες εκφάνσεις της, δηλαδή τη σχέση μεταξύ του κόστους διαβίωσης, της καθημερινής μας ζωής στην πόλη και των επισφαλών συνθηκών που δημιουργούν στις ζωές μας.
Είχαμε από καιρό αποφασίσει τη θεματική της παρούσας έκδοσης. Από την αρχή του φθινοπώρου που βρεθήκαμε όλες μαζί, ξέραμε καλά πως άλλη μία κρίση -η επονομαζόμενη “ενεργειακή”- έρχεται να στοιβαχτεί πάνω στις υπόλοιπες και πως πρόκειται να περάσει από πάνω μας. Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι ξεχωριστό αλλά για άλλη μία μορφή εμφάνισης της όξυνσης της γενικότερης καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Η ανάγκη μας να βγούμε στον δρόμο αλλά και να συζητήσουμε για όλα αυτά, εκφράστηκε αρχικά με την παρουσία μας στην απεργία της 9.11 και την αποτύπωση των σκέψεων μας σε αυτό το έντυπο.
Μπροστά σε έναν ακόμη χειμώνα που μας εγκαλούν να σφίξουμε τα δόντια, να βολευτούμε σε ατομικές λύσεις και να κοιτάξουμε την πάρτη μας, εμείς ψάχνουμε τρόπους να βρεθούμε η μία δίπλα στην άλλη, να χτίσουμε δίκτυα αλληλεγγύης, να βρούμε συλλογικές λύσεις και να αγωνιστούμε ενάντια στη μιζέρια και στην καθημερινή βία που μας επιβάλλουν. Κατανοούμε πως η αύξηση του κόστους ζωής, η εντατικοποιημένη καθημερινότητα και οι επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης είναι συλλογικό βίωμα και πρέπει να αντιμετωπιστεί αντίστοιχα. Απέναντι στη ρητορική που πετάει έξω ό,τι δεν είναι απαραίτητο για την επιβίωση, εμείς θέλουμε να διεκδικήσουμε μια ζωή με τα όλα της.
Και σαν να μην προοικονομούσε αρκετά θάνατο και βία η κατάσταση, τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Δεκέμβρη όλες οι προηγούμενες σκέψεις μας πάγωσαν ακαριαία στο άκουσμα της δολοφονικής επίθεσης στο δεκαεξάχρονο Κώστα από την αστυνομία, δημιουργώντας μια χρονική τομή. Η ροή της ετοιμασίας κειμένων διακόπηκε ξαφνικά για να δώσει χώρο στην οργή.
Οι περισσότερες μόλις είχαμε σχολάσει από ακόμα μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, αλλά η ανάγκη να συναντηθούμε για να δούμε τι θα κάνουμε μας κυρίευε. Στη συνέλευση γρήγορα καταλάβαμε ότι οι καρδιές μας χτυπάνε στο Ιπποκράτειο, όπου συγγενείς και φίλοι του νεαρού Ρομά βρίσκονταν ήδη συγκεντρωμένοι και συγκρούονταν με τους μπάτσους. Η αλληλεπίδραση μας στο δρόμο τις στιγμές μετά από ακόμη μια κρατική δολοφονική επίθεση έδωσε αναμεταξύ μας μια δυναμική που για την ώρα δεν μπορούσαμε να καταγράψουμε σε λέξεις. Η συνάντησή μας εκεί με κόσμο της κοινότητας του οικισμού “Αγία Σοφία” μας οδήγησε όμως να φωνάζουμε κατά μήκος των δρόμων: Δεν ήταν η βενζίνη, δεν ήταν τα λεφτά, οι μπάτσοι πυροβόλησαν γιατί ήτανε Ρομά.
Έτσι, τα σχέδια και οι προγραμματισμένες δράσεις μας ενάντια στην κρίση, ανατράπηκαν μαζί με τους πυρακτωμένους κάδους που οργισμένοι Ρομά έστησαν ως οδοφράγματα απέναντι στην καταστολή. Οι μισοτελειωμένες εισαγωγικές παράγραφοι ως σκέψεις για εντιτόριαλ του εντύπου έδωσαν τη θέση τους σε διαρκείς πορείες, πανό, παρεμβάσεις και επικοινωνίες για να μην επιτρέψουμε στην κρατική γλώσσα να μας διαλύσει, για να μην αφήσουμε το θάνατο να έχει εξουσία στις ζωές μας.
Οι θέσεις μας και η βιωμένη εμπειρία μας τις πρώτες βδομάδες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Ρομά Κώστα -Κάλο- Φραγκούλη δεν κατάφεραν να αποτυπωθούν στο μπετόν λαμέ. Η αποτύπωση αναλύσεων, σκέψεων, ερωτημάτων και συμπερασμάτων στην υλική διάσταση του χαρτιού, πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται με συλλογικούς όρους, ενέχει πάντοτε μια χρονική απόσταση από τις στιγμές όσων βιώσαμε. Μπορεί δηλαδή να μην προλάβαμε λόγω της συγκυρίας μια συνολικότερη εισαγωγική τοποθέτηση για το έντυπο, όμως το παρόν κάτι-σαν-εντιτόριαλ θα θέλαμε να μείνει ως ανοιχτή υπόσχεση πως θα είμαστε εκεί σε κάθε αντίστοιχη στιγμή ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στο ρατσιστικό και αντιτσιγγανικό μένος της κοινωνίας που ζούμε. Γιατί μπροστά στην πραγματική κίνηση των ανθρώπων θα μπορούσαμε να παγώσουμε πολλά παραπάνω “τυπικά” εισαγωγικά κείμενα …για να αγγίξουμε εκεί μπροστά τη στιγμή.
Μπετόν, για την πολιτικοποίηση των ζωών μας Λαμέ, για τη δημιουργία στην πολιτική Μπετόν, για τις απογοητεύσεις και τον αναστοχασμό Λαμέ, για τον ενθουσιασμό και το μοίρασμα Μπετόν, για την οργάνωση Λαμέ, για το παιχνίδι Μπετόν, για την αποφασιστικότητα Λαμέ, για την ευθραστότητα Μπετόν, για την ποιότητα των εργασιών στην Υφανέτ Λαμέ, για την ποιότητα των εργασιών στην Υφανέτ ...γκουχ γκουχ. Έχουμε και λέμε: Φάμπρικα Υφανέτ / Λούπα / Ομάδα Βιβλιοθήκης / Φωτογραφική Ομάδα σκόροι|σκόρες / Cine Yfanet / Ομάδα Πανιών και Ακροβατικών / Συντεχνία Πλην / Γεννήτρια / Ομάδα Studio / Stop War on Migrants / BMX Park / Σύντροφοι / Συντρόφισσες (ή κάπως πιο σύντομα) Κοινότητα: συλλογική προσπάθεια Κατάληψης: απαλλοτρίωσης Φάμπρικα: του κλεμμένου χρόνου και χώρου Υφανέτ: ενάντια σε μια καθημερινότητα που μας πνίγει
