Άλλη μια μέρα που προσπαθούμε να διαχειριστούμε το ζόφο, άλλη μια είδηση περί πατριαρχικής βίας. Την Τετάρτη το βράδυ 02/03/22 μαθαίνουμε για μια γυναικοκτονία στην Παπάφη, όπου άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε γυναίκα –που σύμφωνα με τα καθεστωτικά ήταν πρώην σύντροφός του– και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Την ίδια στιγμή διαβάζουμε για δολοφονία μητέρας και δυο παιδιών από τον [πρώην;] σύζυγο της στην Ανδραβίδα.
Κάθε περιστατικό έμφυλης κακοποίησης, βιασμού, γυναικοκτονίας μας πληγώνει, μας σφίγγει το στομάχι και μας κάνει να ξεράσουμε οργή, δάκρυα και κυρίως νοιάξιμο και αλληλεγγύη σε όλες όσες βιώνουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα της πατριαρχίας δηλαδή σε όλες. Σιχαθήκαμε να φοβόμαστε, να απειλούμαστε, να στεναχωριόμαστε, να προσπαθούμε να εξηγήσουμε ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ. Η πατριαρχία είναι δομικό κομμάτι της κοινωνίας και όποιος πλέον δεν επιθυμεί να δημιουργήσει ρωγμές σ’ αυτό και την κανονικότητα που μας πνίγει, θα είναι απέναντι μας. Ενάντια στην απογοήτευση και την παράνοια που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα, να αντιδράσουμε, να συλλογικοποιήσουμε τα βιώματά μας, τη θλίψη μας, τις απορίες, τα νεύρα μας, για να μπορούμε να αναπνέουμε. Το ένα δίπλα στην άλλη. Καμία ανοχή στις γυναικοκτονίες, καμία άλλη συγκάλυψη της πατριαρχίας.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΠΑΦΗ ΗΤΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΛΙΣΕ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
