κολλήθηκαν έξω από την κατάληψη στέγης
[…] Σε αυτούς τους καιρούς, σε αυτά τα σπίτια, ξυπνάμε και κοιμόμαστε ψάχνοντας τρόπους να διαπεράσουν οι φωνές μας τα ντουβάρια της πραγματικότητας, να συναντηθούμε με τις από πάνω, τους από κάτω, τις δίπλα. Να διερευνήσουμε τρόπους αντίστασης στις αυξήσεις ενοικίων, στις εξώσεις, στους φουσκωμένους λογαριασμούς. Να καταλάβουμε τα άδεια σπίτια για να καταλάβουμε τις δυνατότητές μας. Να διεκδικήσουμε από κοινού την ποιότητα που θέλουμε και χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Να βάλουμε κάτω τις ατομικές μας υποθέσεις και να δούμε ότι δεν είναι τόσο ατομικές.
Οι καταλήψεις άδειων σπιτιών είναι μια επιλογή που, για αρκετές και αρκετούς από εμάς, είναι καθοριστική για την εξασφάλιση της επιβίωσης και της παραμονής στην πόλη με πιο ευνοϊκούς όρους. Σπίτια που ξαναζωντανεύουν με προσωπική δουλειά και κόστος επισκευής και χρησιμοποιούνται για τον σκοπό που είναι προορισμένα: την κάλυψη της ανάγκης για στέγαση. Κατά καιρούς, βλέπουμε το κράτος να εκκενώνει ή και να κατεδαφίζει καταλήψεις. Βλέπουμε γείτονες να αντιδρούν με τους καταληψίες στη γειτονιά τους. Και εντέλει, βλέπουμε τα άδεια σπίτια μαζί με τα λουκέτα τους να σαπίζουν. Εμείς δε μένουμε ήσυχες με τον παραλογισμό του να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς σπίτια και σπίτια χωρίς ανθρώπους. Η κατάληψη στέγης σμπαρακουάκ φραπ! είναι ένα σπίτι που για χρόνια έμεινε παρατημένο και μόνο του και αποφάσισε να αποκτήσει συντροφιά. Είμαστε εδώ να υποστηρίξουμε αυτήν την κοινωνικότητα ενάντια στην αντικοινωνικότητα του καπιταλισμού που μας θέλει όλες μόνες και μόνους.
◯
Το κείμενο ανοίγματος της κατάληψης στέγης σμπαρακουάκ φραπ!:
να μη σαπίσουμε ούτε εμείς, ούτε οι γειτονιές μας
