Όταν γυρνάς λιώμα από την δουλειά, σε ένα σπίτι χωρίς θέρμανση. Όταν δουλεύεις όλη μέρα, σπαστά ή κυλιόμενα ωράρια, και κάθε φορά χάνεις το κολυμβητήριο. Όταν σε φορτώνουν με δουλειά για το σπίτι και δεν προλαβαίνεις να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού. Όταν σκέφτεσαι αν θα πας οδοντίατρο ή εκδρομή, αλλά τελικά δεν κάνεις τίποτα από τα δύο, γιατί τυχαίνει να είσαι ντελιβεράς και πρέπει να φτιάξεις το μηχανάκι σου με δικά σου έξοδα. Όταν δεν προλαβαίνεις να παίξεις με το παιδί σου από τις υπερωρίες, γιατί χωρίς τα extra που θα πάρεις από αυτές δε θα βγει ο μήνας. Όταν έχουν μαζευτεί οι λογαριασμοί και αναβάλλεις πάλι το δώρο που ήθελες να κάνεις στην φίλη σου. Όταν τα πρωινά σου ξυπνήματα βαραίνουν από τα χαμένα χουζουρέματα με το αγόρι που αφήνεις πίσω. Όταν έχεις βαρεθεί να σου λένε να πιεις κι εσύ μία μπύρα λιγότερη.
Ό τ α ν ο β α σ ι κ ό ς μ ι σ θ ό ς δ ε φ τ ά ν ε ι ο ύ τ ε γ ι α τ α β α σ ι κ ά , εμείς δε θα γίνουμε «ήρωες» που κάνουν 2 δουλειές ή δουλεύουν και τις Κυριακές. Θα γίνουμε αυτοί που ψάχνουν τρόπους με τους συναδέλφους τους να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μισθό, αλλά και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Αυτές που διαρκώς προσπαθούν να συλλογικοποιήσουν τις ανάγκες τους και από κοινού να βρουν λύσεις στα προβλήματα που συναντάμε στη δουλειά και αλλού.
Να θυμίσουμε στα αφεντικά ότι η εργασία δε μας απελευθερώνει και ότι δεν είναι το χόμπι μας. Ότι δε ξεχνάμε πως 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα [ακόμα κι αν στις εποχές των ημερήσιων 10ώρων, το 5ημερο/8ωρο φαντάζει μαγικό] είναι πάρα πολλές και μας κλέβουν τη ζωή και ο μισθός δεν καλύπτει ούτε κατά προσέγγιση όσα αδιαπραγμάτευτα θεωρούμε βασικά. Στην εκβιαστική αυτή συνθήκη, η λύση δεν είναι η γκρίνια, αλλά…
ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΞΗΣΗ
