ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
Μπλερίμ
Ελένη
Μια εργαζόμενη της λέσχης
Μια συμπάσχουσα
Εξοργισμένο τυπάκι #3
Εξοργισμένο τυπάκι #4
Εξοργισμένο τυπάκι #7
Εξοργισμένο τυπάκι #9
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
(Μεσημέρι. Στη λέσχη του ΑΠΘ.)
Ο Μπλερίμ μπαίνει στη λέσχη, προσπερνώντας τους φύλακες που τον αγριοκοιτούν επιδεικτικά. Μετά από 20 λεπτά φτάνει μπροστά στο τζαμάκι, έχοντας διαλέξει τη διανομή με τη μικρότερη ουρά, αντί για αυτή με το αγαπημένο του φαγητό.
ΜΠΛΕΡΙΜ (στον εαυτό του)
Πωωω, θα μου ζητήσουν πάσο πάλι και θα πρέπει να μαλώνω με τον υπεύθυνο για να φάω.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ
Το πάσο σου;
ΜΠΛΕΡΙΜ
Δεν έχω.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ
Δε μπορώ να σου δώσω δίσκο. Δεν μας το επιτρέπει η εταιρεία.
ΜΠΛΕΡΙΜ
Ναι, αλλά εγώ δεν φεύγω αν δεν μου δώσετε δίσκο.
Η συζήτηση συνεχίζεται ενώ η διανομή παραλύει. Ο Μπλερίμ προσπαθεί να τραβήξει το δίσκο μέσα από τον ιμάντα αλλά δεν τον φτάνει. Ζητάει από την εργαζόμενη να φωνάξει τον υπεύθυνο, [1] ενώ στο μεταξύ στην ουρά:
ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΤΥΠΑΚΙ 4
Πας καλά; Αφού δεν έχεις πάσο, δε δικαιούσαι να φας.
ΜΠΛΕΡΙΜ
Πρώτον, θα μείνω εδώ μέχρι να φάω. Δεύτερον, ποιος σου είπε ότι δεν «δικαιούμαι»; Θα τρώω εδώ είτε είμαι είτε δεν είμαι φοιτητής, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια, επειδή ξέρεις κάποιος κόσμος αγωνίστηκε γι’ αυτό. [2]
ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΤΥΠΑΚΙ 9
Και γιατί να τρως στο ΑΠΘ, ρε φίλε;
ΜΠΛΕΡΙΜ
Εσένα τι σε έχουν εδώ «ρε φίλε», μπράβο του εργολάβου ή του ΑΠΘ; Θα τρώω εδώ, και γενικά όπου μπορώ, γιατί προτιμώ να μην πληρώνω για το φαγητό μου και να κερδίζω έτσι χρόνο μέσα στη μέρα μου, οκ;
Εκείνη τη στιγμή έρχεται η Ελένη για να πάρει δεύτερο δίσκο, αφού προφανώς δεν της έφτασε η μερίδα. Ο Μπλερίμ κάνει στην άκρη για να πάρει η Ελένη.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ
Έχουμε εντολές να μη δίνουμε δίσκους από μπροστά. Πήγαινε στην ουρά.
ΕΛΕΝΗ
Μα, έχω περάσει ήδη μία φορά από την ουρά!
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ
Α, άρα έχεις φάει.
ΕΛΕΝΗ
Ναι, αλλά δε μου έφτασε.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ
Αν θέλεις δεύτερο, πήγαινε στην ουρά.
ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΤΥΠΑΚΙ 7
Άντε ρε, γιατί δεν ξαναπάς στη ουρά; Εμείς βλάκες είμαστε που περιμένουμε;
ΕΛΕΝΗ
Τώρα αν πιστεύεις ότι εγώ φταίω που δίνουν μικρές μερίδες, τι να σου πω; Μήπως θες να ξαναπεράσω και από τον κάτω έλεγχο; 20 λεπτά περίμενα την πρώτη φορά, δεν μπορώ να περιμένω άλλο, έχω εργαστήριο.
ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΤΥΠΑΚΙ 3
Ρε παιδιά άντε τι γίνεται; Δε θα προλάβουμε το κοτόπουλο.
ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΣΑ
Και τι φταίει η κοπέλα ρε φίλε; Άντε, μας πρήξατε τόση ώρα.
ΕΛΕΝΗ
Πες τα! Τι φταίμε εμείς που δεν βγάζουν περισσότερες μερίδες και δεν ανοίγουν την επάνω λέσχη, και είναι και υποχρεωμένοι από τη σύμβαση. [3]
ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΣΑ
Και πως γίνεται να μην καταλαβαίνετε ότι το κάνουν επίτηδες; Ότι σου λένε να ξαναπάς στην ουρά για να απελπιστείς και να εγκαταλείψεις πεινασμένος, ώστε να γλιτώνουν αυτοί μερίδες.
ΕΛΕΝΗ
Κι αν επιμείνεις, μπλοκάρουν τη διανομή, όπως τώρα, για να μας βρίζουν κάτι τυπάκια σαν κι εσάς. [4] Πάμε, ρε παιδιά;
ΜΠΛΕΡΙΜ, ΣΥΜΠΑΣΧΟΥΣΑ
Πάμε!
Ο Μπλερίμ και η Ελένη αρπάζουν τους δίσκους. Φεύγοντας φωνάζουν:
Θα τα ξαναπούμε στην πράξη δεύτερη!
(Σκοτάδι. Μουσική.)
ΑΥΛΑΙΑ
▲
- Ναι, εξ ορισμού δε φταίει η εργαζόμενη που στα καθήκοντά της προστίθεται κατά καιρούς και ο έλεγχος του πάσο. Είναι επιλογή του ΑΠΘ και της εταιρίας που ανέλαβε τη λέσχη για να μειώσουν το κόστος της σίτισης, μειώνοντας τις μερίδες και αποκλείοντας τον κόσμο που για αυτούς «περισσεύει». Αντίθετα ο υπεύθυνος που η δουλειά του είναι να επιβλέπει και άρα να πειθαρχεί και να εντατικοποιεί τους υπόλοιπους, τα θέλει και τα παθαίνει
- Η λέσχη του ΑΠΘ αποτελεί ένα πεδίο διαρκών αγώνων τα τελευταία χρόνια των οποίων η ιστορία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο τρόπο λειτουργίας της μέχρι σήμερα. Βασική τους κληρονομιά είναι ο κοινωνικός της χαρακτήρας. Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της, η λέσχη ήταν προσβάσιμη σε όλες και όλους, ανεξαρτήτως φοιτητικής ιδιότητας και οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής ελέγχου μπλοκαριζόταν. Σημαντικά της πλεονεκτήματα είναι η κεντρική της τοποθεσία, η δυνατότητα μαζικής παραγωγής φαγητού σε καθημερινή βάση και με μηδενικό κόστος προς τους σιτιζόμενους και το γεγονός ότι αποτελεί διαρκές έδαφος επικοινωνίας.
- Η σύμβαση με εταιρεία Γευσίνους και την κωδική ονομασία 6ΛΝ4ΟΡΛΨ-ΨΕ3 περιλαμβάνει το εξής ακόμα ενδιαφέρον σημείο: «όλες οι επιλογές που αφορούν το κυρίως πιάτο θα πρέπει να είναι διαθέσιμες από την έναρξη του συσσιτίου τουλάχιστον έως τις 15:30».
- Ανάμεσα σε όσες και όσους τρώμε στη λέσχη υπάρχουν και κάποιοι φοιτητές που πιστεύουν ότι η ποιότητα και η ποσότητα του φαγητού τους θα βελτιωθεί αν αποκλειστούν όσοι δεν έχουν πάσο. Στην αυταπάτη αυτή που συντηρούν με κάθε τρόπο η πρυτανεία, η διοίκηση της λέσχης και ο εργολάβος, έχουν απαντήσει με τον καλύτερο τρόπο κάποιες άλλες φοιτήτριες και φοιτητές που συμμετέχουν εδώ και χρόνια στον αγώνα για μια λέσχη ποιοτική και ανοιχτή σε όλους και όλες. Η αλληλεγγύη ξεκινά με το «δεν δείχνω πάσο» και συνεχίζεται με την έμπρακτη βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη μπροστά στον έλεγχο. Ή αλλιώς, δεν κοιτάμε μόνο το πιάτο μας, κοιτάμε και λίγο δίπλα μας.
Δεν είμαστε (κάποιες) και δεν αντιλαμβανόμαστε (κάποιες άλλες) τις εαυτές μας ως μέλη μιας πανεπιστημιακής κοινότητας, μιας κοινότητας που αποκρύπτει κοινωνικές σχέσεις εκμετάλλευσης και αναπαράγει πλαστούς διαχωρισμούς, αλλά ως ένα κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που χρησιμοποιεί την λέσχη για να καλύψει την βασική του ανάγκη για σίτιση. Σε μια συνθήκη που τα χρήματα κι ο χρόνος λιγοστεύουν ακόμα περισσότερο, επιλέγουμε να μιλήσουμε και να δράσουμε μαζί για να κάνουμε την καθημερινότητά μας πιο βιώσιμη.
▼
pdf: θέατρο του παραλόγου
