δεν κόβουμε εισιτήριο / σβήνουμε το πρόστιμο

%ce%bc%ce%bc%ce%bc-rgb-20x28

Μέσα στην πόλη, μοιράζουμε κάθε μέρα τη ζωή μας ανάμεσα στους χώρους που μένουμε, δουλεύουμε / σπουδάζουμε, καταναλώνουμε κι αυτό συνήθως σημαίνει ότι πρέπει να περπατάμε, να τρέχουμε, να παίρνουμε λεωφορεία απ’ το πρωί ως το βράδυ για να προλάβουμε. Η μορφή αυτών των χώρων, το πώς θα λειτουργούν και πού θα βρίσκονται δεν ορίζεται από τον καθένα/ την καθεμία μας αλλά προκύπτει ως αποτέλεσμα του κοινωνικού ανταγωνισμού: της διαρκούς σύγκρουσης ανάμεσα στην κατακτητική κίνηση του κεφαλαίου προς την περίφραξη και εμπορευματοποίηση των πάντων και στις αρνήσεις και καταφάσεις όσων φωναχτά ή σιωπηλά, συλλογικά ή μοριακά τη θέτουμε υπό αμφισβήτηση προσπαθώντας να ζήσουμε αλλιώς. Καθώς η σύγκρουση εκτυλίσσεται, οι πόλεις γίνονται λειτουργικές για το κεφάλαιο μόνο όταν υπάρχουν μαζικές μεταφορές, που μεταφέρουν ανθρώπους και εμπορεύματα στη δουλειά ή στους χώρους κατανάλωσης. Εμείς δεν μπαίνουμε στα λεωφορεία για βόλτα ή για ευχαρίστηση αλλά γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μετακινηθείς σ’ αυτή την πόλη όπως είναι οργανωμένη. Στο τέλος της ημέρας, ο χρόνος που περνάμε στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι πολύς και είναι σίγουρα χαμένος χρόνος από τη ζωή μας. Γι’ αυτό, το κόστος μεταφοράς μας δεν θα έπρεπε να βαραίνει εμάς αλλά όσους συμφέρει να μετακινούμαστε γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο: το αφεντικό στη δουλειά, τις επιχειρήσεις, τον δήμο, το κράτος. Εμείς δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να επωμιστούμε άλλο επιπλέον κόστος για την επιβίωση μας γιατί σε συνθήκες διαρκούς μείωσης τον μισθών σημαίνει ολοένα και περισσότερο χρόνο εργασίας, ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ, φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται πως όταν ο αγώνας για ανατίμηση στρέφεται ενάντια σε άλλες εκμεταλλευόμενες/ους είναι κανιβαλισμός και επιδίδονται σε ελέγχους με ολοένα αυξανόμενη ένταση, συνεργάζονται με εταιρείες security και την αστυνομία για την επιβολή προστίμων και μας υπενθυμίζουν συνέχεια από κοντά ή από τα μεγάφωνα ότι πρέπει να πληρώσουμε. Κάνουν κινητοποιήσεις επειδή μένουν απλήρωτοι και αντί να συνειδητοποιήσουν ότι απλήρωτοι είναι και αυτοί/ες που κουβαλούν κάθε μέρα στα λεωφορεία και να προσπαθήσουν να συνδεθούν μαζί τους, επιλέγουν να συμμαχήσουν με τη διοίκηση του ΟΑΣΘ. Θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν απέναντί τους, όσο λειτουργώντας συντεχνιακά ταυτίζονται με τα συμφέροντα του αφεντικού τους και δεν κάνουν καμία αναφορά στα δικά μας, όσο αρνούνται να καταλάβουν γιατί δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να πληρώσουμε εισιτήριο και ότι αυτός αγώνας είναι στην πραγματικότητα και δικός τους.

Εμείς που ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε όλη μέρα από τα λεωφορεία, που διαρκώς τρέχουμε λαχανιασμένες και ψάχνουμε να γλιτώσουμε λίγο χρόνο για να ζήσουμε, εμείς ανασαίνουμε στις στιγμές που δε χτυπάμε εισιτήριο ή αν φοβηθούμε και χτυπήσουμε, σε εκείνες που χαρίζουμε κατεβαίνοντας το εισιτήριο μας σε κάποιον που ανεβαίνει, χαμογελάμε κάθε φορά που κάποια μπλοκάρει ένα ακυρωτικό και στις φορές που κάποιες υψώνουν τον αντίλογο ως αλληλεγγύη σε κάποιον που δε χτύπησε εισιτήριο ή πετούν τον ελεγκτή έξω απ’ το λεωφορείο, στις φορές που βλέπουμε έναν ελεγκτή και φωνάζουμε για να προλάβουν να κατεβούν όσοι θέλουν, κι ακόμα όταν μαζευόμαστε και σβήνουμε όλες μαζί το πρόστιμο που κάποια από εμάς δεν κατάφερε να αποφύγει.

ΔΕΝ ΚΟΒΟΥΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ – ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *